CPU: Intel core 2 Duo / Ram: 1 GB DDR2 667 / Hard: 160 GB SATA2
Graphic: GeForce 256 MB / Optical Drive: DVD RW / Monitor: 17″ LCD
تقریبا همه این قطعات رده بالای بازار توی یک کیس پر زرق و برق با چهار تا فن اضافه و رقص نور و غیره جمع شدن. مانیتور 17 و کیبورد مالتی مدیا و . . . بهشون اضافه شده. سیستم عامل هم که دیگه با این اوضاع کمتر از Vista نمی‌شه.
اما نرم‌افزارهاش:
Yahoo Messenger / Media Player
همین و السلام. البته اسم چند تا بازی رو هم خودتون به دلخواه بهش اضافه کنین. آنتی ویروس؟ (چی هست اصلا؟) آفیس؟ (کاربردی نداره) آکروبات؟ (ها ا ا ا ؟) یه برنامه حسابداری، نقشه کشی، گرافیک، یه برنامه‌ای که بشه گفت این سیستم یه استفاده‌ای هم ازش می‌شه؟ (وجود خارجی نداره) هیچ سیستم منظم و مرتبی برای فایل‌ها و فولدرها وجود نداره. یا مستقیما روی دسکتاپ کپی می‌شن یا توی یه هزارتویی از NewFolder های مختلف گم می‌شن. آپدیت کردن و نصب وصله‌های امنیتی که کلا تعطیل. معمولا هم هفته‌ای یک‌بار برای نصب بازی جدید، رفع مشکل سیستم، نصب قطعه جدید و . . . باید یه سری سیستم رو ببرن سراغ شرکت مربوطه. اوضاع اونجا هم که مثلا برای حذف یه برنامه ویندوز رو عوض می‌کنن و مشکل نصب نبودن درایور کارت گرافیکی رو با تعویض کارت حل می‌کنن، بمونه برای بعد. این وسط فقط یه سئوال بوجود می‌آد که :
به چه دلیل؟ چرا؟
گاهی به نظرم می‌رسه که این کاربران امروز همون گیتاریست‌های دیروز هستن که فقط گیتارهاشون رو فروختن و یه اسباب‌بازی جدید خریدن.
