دیروز (۱۲ آذر ۱۳۹۰) من ۳۳ سال تمام داشتم. برخلاف همه روزهای تولد قبلی که به نوعی شاد و سرخوش بودم، دیروز کمی افسرده بودم. همه کارهای همیشگی رو انجام دادم. به دوستان و همکارها شیرینی دادم، پیغام‌های تبریک فیس‌بوک رو جواب دادم و روزی کاملا معمولی رو گذروندم. اما باز افسرده بودم. یک نگرانی خفیف که حتی خودت هم احساس می‌کنی چندان مهم نیست. نمی‌دونم چرا، ولی به سرم زد که سن ۳۳ سالگی رو گوگل کنم و همینطور بی خود و بی جهت کشیده شدم به صفحه ویکی‌پدیای عدد ۳۳.
از بحث‌های ریاضی‌اش تقریبا سر در نیاوردم. اما یه چیزایی خوندم که کم‌وبیش افسردگی‌ام رو توجیه می‌کرد!
- عدد اتمی آرسنیک ۳۳ است.
- در درجه‌بندی حرارتی نیوتن، نقطه جوش آب ۳۳ است.
- نام Elohim (تلفظ دیگر الله) ۳۳ بار در سفر پیدایش تورات آورده شده است.
- عیسی مسیح بنا بر بسیاری روایات در ۳۳ سالگی به صلیب کشیده شده شد.
- در تاریخ ۳۳ معجزه به حضرت مسیح منسوب شده است.
- به حساب اعداد کلمه آمین (AMEN) به ۳۳ ترجمه شده است. (۱+۱۳+۵+۱۴)
- به گفته امام محمد غزالی، ساکنان بهشت تا ابد در سن ۳۳ سالگی خواهند ماند.
و بالاخره چیزی که خارج از ویکی‌پدیا خوندم و به درست بودنش چندان مطمئن نیستم، اما بیشتر از همه من رو تحت تاثیر قرار داد:
در ۳۳ سالگی، شما شلوغ‌ترین روزهای عمرتان را سپری می‌کنید. روزهایی که در آن‌ها به ندرت وقتی برای توجه به خودتان باقی خواهد ماند.
نمی‌دونم چرا از این سن می‌ترسم . . .
جسارتاً 33 برای فراماسون ها هم عدد بسیار مهمی هست… همینجوری :)))
انشالله همیشه تنتون سالم باشه و دلتون شاد