کسانی که من رو می‌شناسند، می‌دونن که خیلی اهل موسیقی گوش دادن نیستم و سلیقه‌ام خیلی توی این زمینه محدود هست و تازه همون موسیقی‌های مورد علاقه‌ام رو سالی یک بار گوش می‌کنم. اما دوشنبه شب (8 اسفند)، باید از یه سفر به شیراز برمی‌گشتم تهران. طبق معمول هم به خاطر ملاحظات مالی و جانی! به اتوبوس‌های ایرانپیما رو آوردم. برای داشتن کمی تنوع و تفریح توی سفر تصمیم گرفتم یه چیزایی رو روی گوشی بریزم و در طول سفر گوش کنم.
در مورد رادیو کالج پارک توی وبلاگ جادی خونده بودم. سراغ سایتشون رفتم و حدود 15تا برنامه رو که فکر می‌کردم به موضوعشون علاقه دارم دانلود کردم. یک آلبوم جدید از محسن نامجو (+) رو هم به نام الکی، به صورت واقعا الکی و فقط به صرف جدید بودنش از برادرم گرفتم و روی گوشی کپی کردم. هیچ وقت فکر نمی‌کردم تا این حد از برنامه‌های اون رادیو و همینطور موسیقی لذت ببرم!
آلبوم الکی آلبوم بسیار خاص و از دید من جذابی بود. متاسفانه من با خود آهنگ الکی که اسم آلبوم از روش انتخاب شده، اصلا نتونستم ارتباط برقرار کنم. هم برام خسته کننده بود و هم بی‌مزه. اما از بقیه آهنگ‌ها واقعا لذت بردم. فکر نمی‌کردم که اشعار کهن و سنتی رو بشه به این خوبی با موسیقی غیر سنتی تلفیق کرد. به هر حال گوش دادن این آلبوم رو به همه پیشنهاد می‌کنم. متاسفانه راهی برای خریدش توی ایران نیست و باید نسخه دزدی رو دانلود کرد.
به هرحال ممنون از بر و بچه‌های رادیو کالج پارک، ممنون از محسن نامجو و ممنون از ایران پیما. البته نه تشکر الکی! و بیش از همه ممنون از دوستی که با امانت دادن هدفونش برای بار دوم! نگذاشت شب رو با نگاه کردن به آسمون و گوش دادن خرناس‌های مسافرین خسته تلف کنم.
